Σήμερα δεν θα καθίσω εγώ αλλά οι μαθητές μου με όλα αυτά για τα οποία ένα χρόνο έβγαλε η γλώσσα μου μαλλιά. Δε θα έπρεπε να είμαι τόσο αγχωμένη αλλά ουφουυυυ!!! Δε μπόρεσα να κοιμηθώ, ξύπνησα με στομαχόπονους και συμπτώματα άγχους, άγχους, άγχους!
Αν αυτό θα γίνεται κάθε φορά νομίζω να σκεφτώ κάτι άλλο! Εννε δουλειά τούτη!
Αφού ξέρω ότι έκανα ότι μπορούσα! Έμαθα απέξω όλη την Αγγλοκρατία... (τελικά τούτοι οι Άγγλοι ήταν πολλά μ.....! Μαθαίνουμε για τις πράξεις τους, τους κατηγορούμε, λαλούμε και λαλούμε ζώντας στην Αγγλία. Είναι πολύ περίεργο εννε;)
Που την άλλη πώς να μην αγχώνομαι; Αφού εν A Levels που να μεν πω! Ξέρω κι εγώ;
Ούφου! Πάω να πιάσω τίποτε να πιω πέρκι φύει... Υπομονή ως το απόγευμα. Μετά (θέλω να πιστεύω) θα περάσει, πού θα πάει!
καλη επιτυχια εκει που πρεπει :[
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://yannidakis.spaces.live.com
kori mou?!?! kyrie eleison!
ΑπάντησηΔιαγραφήpragmati, oute esy na ekathesoun tes eksetaseis! ksipalare!
kales epityxies :)
κι εγώ έτσι νιώθω πολλές φορές. είναι μεγάλη η ευθύνη όσο να ναι... δεν ξέρω αν με τον καιρό συνηθίζεται..
ΑπάντησηΔιαγραφή