Εδώ και ένα μήνα είχαμε την προετοιμασία για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου...
Ήθελα να είμαι οργανωμένη, ήθελα να πάνε όλα καλά... Ο ρόλος μου θα ήταν καθοριστικός βλέπετε... θα ήμουν η διευθύντρια! A what??
Επέλεξα τα ποιήματα και τους ρόλους για κάθε τάξη και τους έδωσα στους συναδέλφους για να αρχίσουν να προετοιμάζονται...
Ένας μήνας μου φάνταζε πολύς! Τελικά το αντίθετο αποδείχτηκε!!
Η γιορτή κύλησε ομαλά... Προσπάθησα να αποφύγω όσα μισούσα στους σχολικούς εορτασμούς της Κύπρου...
- Η ομιλία μου ήταν όσο μικρή θα μπορούσε να ήταν! Απλή και κατανοητή χωρίς πολλά πολλά που κανείς να μην καταλαβαίνει και που να κάνεις τον κόσμο θέλει να κοιμηθει...
- Τόνισα το ελληνικό πνεύμα, τόνισα την ελληνική ψυχή και τη δύναμη της, δεν τη θεοποίησα όμως...
Γιορτάζουμε ένα ΟΧΙ που ποτέ δεν ειπώθηκε! Αυτό πάντα με παραξένευε... Γι'αυτό δεν έθειξα κάτι... Αλλά δεν του έδωσα τη βαρύτητα που του δίνεται στους εορτασμούς...
- Τα ποιήματα και τα σκετσάκια ήταν κατανοητά και με μία σειρά! Εν κανεί που ο κόσμος εν καταλάβει, να το κάνουμε πιο δύσκολο;;;
Θυμήθηκα τον εαυτό μου λίγα χρόνια πρινν όταν μια μαθήτρια ξέχασε τα λόγια της κ την έπιασε σπαστικό γέλιο! Δεν ήταν από την τάξη μου -ευτυχώς,χεχε- αλλά έδειξα κατανόηση... Ο συνάδελφος την αγριοκοιταξε αλλά εγώ της χαμογέλασα... Πήρε θάρρος... Έτσι ήθελα να μου κάνει κι εμένα η κα Ανδρη στη δευτέρα Δημοτικου!!
Περάσαμε... Αφού δεχτήκαμε συγχαρητήρια, θα πει πως πήγαμε καλά!! Αυτή τη φορά θα αρχίσω πρόβες για τη Χριστουγεννιάτικη απο τον Νιόβρη!
