Θα προσπαθήσω να μην πολυλογήσω αυτή τη φορά...
Μικρή η κοινότητα όπως ξέρετε, όλοι μαζί στην εκκλησία...
Μεγάλη Πέμπτη --> Ο καντηλανάφτης σβήνει ένα κερί σε κάθε Ευαγγέλιο... η ατμόσφαιρα γεμάτη δέος... Ο κόσμος σιωπηλός, αμηχανία...
Μεγάλη Παρασκευή --> Επιτάφιος... Όλοι μαζί, χωρίς να υπάρχει κάποια χορωδία να κατευθύνει, με τον δεξιό ψάλτη (αλλά τι λέω αφού δεν υπάρχει καν αριστερος) να μας παροτρύνει, ψάλλουμε τα εγκώμια... Στο "έραναν τον τάφο" μικρές μαθήτριες του σχολείου μου, παραστάνουν τις μυροφόρες και ραίνουν τον τάφο... Ακολουθεί η περιφορά του επιταφίου.. Ο κόσμος λιγοστός, πολύ το κρύο... αλλά η ατμόσφαιρα τόσο ζεστή... Οι ψιχάλες δεν πτοούν κανένα... (Στην Κύπρο θα άνοιγαν ομπρέλες οι Κύπριες μην βραχούν τα μαλλιά τους).
Μεγάλο Σάββατο --> Η μικρή εκκλησία σφίζει από ζωή... πολλά μικρούλια σέρνονται στους διαδρόμους, άλλα γελούν άλλα ζωγραφίζουν... Ο κάθε πιστός με τον δικό του τρόπο περιμένει τη μεγάλη στιγμή... Η οποία δεν αργεί... Με το "Ανάστα ο Θεός" συμβαίνει κάτι πρωτόγνωρο (τουλάχιστον στα δικά μου μάτια - και του Τεο)! Ο ιερέας καθώς και τα παιδιά με τα εξαπτέρυγα τρέχουν γύρω από την εκκλησία, φωνάζουν... Ο ιερέας πετά στον κόσμο κλαδιά, όλοι παίρνουν.. Ο κόσμος χτυπά ό,τι βρει και όπου βρει με όλη του τη δύναμη... Κάποιες κυρίες κρατούν ξύλινες κουτάλες και τις κτυπούν μέχρι να σπάσουν! Εγώ δακρύζω από συγκίνηση, από δέος... Αυτή είναι Ανάσταση... Τη βιώνω... αληθινά!
Το βράδυ μένουμε στην εκκλησία... Δε φεύγει κανένας... Μένουμε και ψάλλουμε το Χριστός Ανέστη... Είναι όλα τόσο όμορφα... Η ατμόσφαιρα είναι τόσο ζεστή... Μετά τη λειτουργία όλοι πηγαίνουμε πίσω για την πατροπαράδοτη σούπα και τις ευχές... βγαίνουν μέσα από τη ψυχή, το νοιώθεις..... (ίσως για πρώτη φορά)
Και ρωτώ... Έχω άδικο όταν λέω ότι εδώ νοιώθω πιο πολύ Ελληνίδα;
Έχω άδικο που απογοητεύομαι για την Κύπρο και τις παραδόσεις που όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο πολύ χάνονται;
........
Την απάντηση μου την έδωσε ο Τέο μου (ο οποίος κατάφερε να έρθει μια βδομάδα για να περάσει μαζί μου αυτές τις μέρες έπειτα από αρκετές δυσκολίες λόγω άδειών, εισητηριών και άλλων παραγόντων)
"Άξιζε και το ταξίδι και οι δυσκολίες... Χριστός Ανέστη αγάπη μου!"
Παρακαλώ λάβετε μέρος στην έρευνα στο http://oniropolos.blogspot.com/2010/04/reality-next-top-model.html
ΑπάντησηΔιαγραφήgia s Anti-i, diavasa to sxolio s kai se eyxaristw.
ΑπάντησηΔιαγραφήse parakalw mias kai ise pathousa k gnorizis ta pramata apo proto xeri mporis na m grapsis ena kimenaki gia tin periodo p perases apo anorexia?
diladi na m grapsis oti esy thelis,tis apopsis s.
ti pisteyeis oti se ekane na ftasis se ayto to simio?
se epirease i koinonia me ta lanthasmena protipa?
mporis na m to stilis sto koumatsos@hotmail.com
εν όντως πολλλά γλυκό το αίσθημα στην παροικία
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά το βρίσκεις και στην Κύπρο, με λίγη καλή θέληση :)
Το ξέρω... έχεις δίκαιο! και όταν έρθω πίσω γιατί θα έρθω, αυτό το γλυκό αίσθημα, θα είναι το πρώτο πράγμα που θα αναζητήσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήα... εύχομαι να περνάς πάντα όμορφα. σε όποιο μέρος του κόσμου και αν βρίσκεσαι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι του χρόνου!