Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Σήμερα όμως είμαι καλά!!

Πάει πολύς καιρός... Το ξέρω... Αλλαξαν τόσα πολλά από τότε...
Η τελευταία μου ανάρτηση ήταν για τον Εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου... Σήμερα θα γιορτάσουμε τις Επετείους της 25ης Μαρτίου και 1ης Απριλίου (Ευτυχώς τις κάνουν μαζί εδώ, δε θα το άντεχα μέσα σε μια βδομάδα να τραβήσω το άγχος για δύο σχολικές γιορτές. Ήδη αυτό που έχω σήμερα αρκεί και για τις δύο..και με το παραπάνω!!!)

Είναι -νομίζω- όλα έτοιμα... Θα περάσει η πρόεδρος της επιτροπής να με πάρει να πάμε γύρω στις δώδεκα...
Πόσο γρήγορα περνά ο καιρός... Περνώ καλά, είμαι καλά...
Είναι όμως κάποιες στιγμές που μου λείπουν τόσο πολύ τα απλά και καθημερινά της Κύπρου... Είναι φορές που πιάνω τον εαυτό μου να σκεφτομαι μα πού είμαι; Τι κάνω εδώ;;;;
Μια από αυτές ήταν και η χτεσινή... Όταν με έπιασε δε δεχόμουν να μιλήσω με κάνενα..έγινα αντιδραστική, θύμωσα με δύο δασκάλους οι οποίοι δε με βοηθούσαν για την προετοιμασία ενώ τους είχα πει από την αρχή ότι πρέπει να κάνουμε καλή δουλειά σήμερα... Θύμωσα με μια μαθήτρια μου η οποία ενώ το πρώτο τρίμηνο ήταν από τις καλύτερες, λόγω υποχρεώσεων στο αγγλικό της σχολείο έχασε πολλά μαθήματα και δεν τα πήγε καλά στο διαγώνισμα...
Δε ξέρω κατά πόσο αν ήταν μια φυσιολογική μέρα θα αντιδρούσα διαφορετικά... Τώρα που το σκέφτομαι ίσως... Και τι αν δεν με βοήθησαν;; Είχα ένα ολοκληρο σχολείο να προετοιμάσω μόνη μου...Ε και; Αφού μου αρέσουν οι προκλήσεις αφού ξέρω ότι τις προτιμώ από το να τα βρίσκω εύκολα γενικά... Και τι αν η μαθήτρια μου δεν τα πήγε καλά; Αφού το ξέρω ότι θα πεισμώσω και θα την κάνω το τρίτο τρίμηνο να φέρει πάλι έναν αξιόλογο βαθμό όπως το πρώτο... αλλά πάλι.... ουφου!

Νοιώθω ότι μου λείπουν οι στιμές τις οποίες δεν περίμενα να μου λείψουν συγκριτικά με άλλες...
Να πάω με τη μικρή μου αδερφή Μολ και να καθήσουμε στο Γκλόρια. Να παραγγείλει το ποτό της (κρέμα σαντιγύ με όλα τα σιρόπια που προσφέρονται εκεί δωρεάν σε ποσότητες που ούτε κι εγώ ξέρω πόσο ζάχαρις θα της προκαλέσουν όταν μεγαλώσει... αλλά να την βλέπω να χαίρεται και να χαμογελώ ευτυχισμένη)... Να της μιλώ και να νοιώθω ότι είναι και αυτή ευτυχισμένη μόνο και μόνο επειδή είμαστε μαζί... μπορεί να μην μπορεί να μου το πει επειδή δεν έχει τη δυνατότητα να μιλήσει αλλά να μου μιλούν τα μάτια της τόσο έντονα που να δακρύζω από ευτυχία!
Να βολτάρω στη Λήδρας απολαμβάνοντας ένα Βανιλια Μιστερ Μπράουν με την κολλητή μου... να μιλήσουμε για 1000 θέματα μέσα σε μισή ώρα και ας είχαμε να ειδωθούμε μια μέρα...
Να πάω για περπάτημα στον πεζόδρομο της Λακατάμιας με την μαμ μου και μέσα σε μια ώρα να έχουμε φιλοσοφήσει ότι δε μπορείς να φανταστείς! Το έχει αυτό η γλυκιά και δραστήρια μαμ!
Να ξυπνήσω τη δέυτερη μου αδερφή με το ζόρι και να μπω στο κρεβάτι μαζί της... ΝΑ φωνάζει αλλά μετά από πέντε λεπτά να αρχίσουμε να γελάμε και οι δύο! Έτσι απλά, χωρίς λόγο!
Να πάω στη γιαγιά για μεσημεριανό και να θυμώσω επειδή έβαλε πιο πολύ λάδι στη σαλάτα ή επειδή έκανε κοκκινιστά αντί βραστά τα φασόλια!
Να περάσω στιγμές με τον Τέο μου... Να τσακωθούμε αλλά να ξερω ότι τον έχω δίπλα μου... να βγάλω μεν τα νεύρα μου πάνω του αλλά να ξέρω ότι είμαι δίπλα του και όταν αρχίσω να κλαίω δε θα με λυπηθεί επειδή είμαι μακρυά αλλά θα μου πει φταίς, κλάψε μέχρι να το καταλάβεις!

Μου λείπουν πολύ αυτές οι στιγμές ....
Πάρα πολύ....
Χτες ήταν μια απ'αυτές...

Είμαι σίγουρη ο Τεο με συγχώρεσε που έβγαλα όλο το άγχος πάνω του.. αλλά ξέρω ότι αυτό το μειονέκτημα πρέπει να το απαλλαχτώ... μισώ όταν δεν είμαι καλά να βγάζω όλη την αρνητική ενέργεια στα άτομα που αγαπώ! Το μισώ αλλά πάλι το κάνω!

Σήμερα είμαι καλά όμως! Πανέτοιμη και δυνατή όπως κάθε μέρα! Έβγαλε και ένα υπέροχο ήλιο για να μου θυμίσει κάποια από τα θετικά αυτής της υπέροχης χώρας! Είμαι καλά! όταν βλέπω τα θετικά ξέρω ότι είμαι καλά!