Αλλαγή σχεδίων!!

"Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο".. Τώρα ήρθε η ώρα να το πιστέψω εγώ...!!

Είναι αλήθεια!! Εκεί που διάβαζα συμβουλές για το τι θα αποφασίσω..
Εκεί που ήμουν πραγματικά σε ένα μεγάλο δίλημμα... Δε ξέρω, κάποιος με λυπήθηκε και λέει: Ας της δώσουμε μια λύση πριν αρχίσει να τρελαίνεται! Και? Χτυπά το τηλέφωνο! Γνωστός ο αριθμός, από τα κεντρικά γραφεία της δουλειάς που είχα φέτος (οπου δούλευα ωρομίσθια)

Η γραμματέας: Έλα Anti-i. Καλημέρα.
Εγώ: Καλημέρα Χ.! Πώς είσαι;
Γ:Λοιπόν, θα σου δώσω τον κο Προεδρο για να σου μιλήσει για να μη χάνουμε καιρο εντάξει; Γεια σου από μένα.

Μέχρι να μου δωσει τον κύριο Πρόεδρο εγώ να ακούω αυτή την 'χαλαρωτικη' κατα τα άλλα μουσική αλλά τα νεύρα μου να τεντώνουν, το άγχος μου να εξωτερικεύεται, να κοκκινίζω, να αρχίζω να δρώνω και έξω να βρέεεεχει ως συνήθως! Ήμουν σίγουρη! Θα μου έλεγε ότι έκανα τίποτε λάθος... Ότι άργησα μια μέρα να πάω για πληρωμη; Ε,τι τον ένοιαζε αυτόν; Ότι έβγαλα πολλές φωτοτυπίες αυτό το χρόνο και θα μου κόψουν το τελευταίο μισθό; Ε!! Αφού δεν είχα άλλο υλικό! Τι να κανα! Είμαι προοδευτική δασκάλα! Δεν ακολουθώ τα βιβλία του δεν ξέρω κι εγώ ποιου αιώνα!

Κος Πρόεδρος: Καλημέρα Anti-i.
OMG! Μου είπε καλημέρα! Είναι για να με προετοιμάσει, να μην αρχίσω τα κλάματα και έχει και δουλειές!
Εγώ: Καλημέρα σας, πώς είστε;
Κ.Π.: Καλά καλά ευχαριστώ (μα γιατί κανένας εν με ρωτά εγώ πως είμαι; οοο!!) Λοιπόν, έμαθες τα νέα; Στα είπε η Χ.?
Εγώ: (Πώς να μου τα πει αφού μου έδωσε εσένα για να μην καθυστερούμε!!! αντε και καθυστερούμεεε!!!) Όχι, έγινε κάτι;
Κ.Π. Λοιπον ναι, αφού δεν στα είπε θα στα πω εγώ. (σοβαρά, σπάζουν ή ένι σπάζουν!!!)
Εγώ: Ναι(ιιιιιι)
Κ.Π. Ήρθε ο διορισμός σου, απόκτάς μόνιμη θέση με όλα τα πλεονεκτήματα τα οποία φαντάζομαι ξέρεις στην Αγγλία.
Εγώ: .......
Κ.Π.: Απλά επειδή είναι η πρώτη σου χρονιά διορίστηκες όχι στο Λονδίνο αλλά σε μια επαρχία, όχι πολύ μακρυά, στο Mansfield.
Εγώ: ....
Κ.Π.: ....
Εγώ:....
Κ.Π.(Κάποιος έπρεπε να μιλήσει!) Γνωρίζεις που είναι;
Εγώ: Εμ...ναι ναι! (καλώ εν ηξερω! ευτυχώς είχα το κομπουτερ μπροστά μου, ας είναι καλά τα μπλοκς που με απασχολούσαν και έκανα ένα φαστ εντ δε φουριους γκουκολ σερτζ!)
Κ.Π. Μαλιστα! Λοιπόν! Είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα συνεργαστούμε μαζί σου, θα σου δώσω τη Χ. να σου πει λίγο τα διαδικαστικά, συγχαρητήρια! καλό υπόλοιπο της ημέρας να έχεις!!
Εγώ: Ναι ναι! Ευχαριστώ πολύ! (τουλάχιστον μου βγήκε το ευχαριστώ!! Αν δεν μου βγαινε ούτε αυτό θα μου έλεγε την ίδια ώρα ότι έκανε λάθος και ότι συνεχίζω ως ωρομίσθια!)

Αυτά πολυαγαπημένοι μου.... Όπως βλεπετε... Κάποιος άλλος λογάριαζε χωρίς εμένα όταν ήμουν πραγματικά αγχωμένη για το τι θα κάνω και που θα βρίσκομαι του χρόνου...
Έτσι λοιπόν...
Αλλαγή σχεδίων, αλλαγή προγράμματος, νέα ζωή!
Είμαι έτοιμη να την καλωσορίσω!

Που θα βαρέσει η ζυγαριά;;;

Καθισμένη στο κρεβατι (γιατί και να θέλω, δεν έχω και άλλο χώρο σε αυτό το δωμάτιο!) προσπαθώ να απολαύσω τον καφέ μου (ο οποίος είναι σκετος μαύρος - το γάλα απο το Sainsbury's πάλι έλειξε πριν την αναγραφώμενη ημερομηνία :-/) και σιγά σιγά να αρχίσω να διαβάζω... για τη νέα εργασία της οποίας το draft πρέπει να παραδοθεί σε τρείς βδομάδες...

Και σκέφτομαι... είχα συνάντηση με την καθηγήτρια τις προάλλες... συζητήσαμε για τη διπλωματική που γράφω στο παρόν στάδιο και είπαμε λίγο και για τις πιθανότητες ενός PhD... Φάνηκε αρκετά θετική...
Θέλω να συνεχίσω τις σπουδές σε αυτό το επίπεδο... Ο χώρος της ειδικής εκπαίδευσης ήταν κάτι που πάντα με ενδιέφερε και το γεγονός ότι έχω αδερφή με ιδιαιτερότητες με κάνει να θέλω να πάρω όσα μπορώ από εκπαιδευτικής άποψης για να δώσω στη συνέχεια ό,τι μπορώ...

Προβληματίζομαι όμως.... Η γλώσσα είναι ένα θέμα...! Όση βελτίωση και να έχω κάνει αυτό το χρονο, τα αγγλικά δεν παύουν να είναι η δεύτερη γλώσσα... Εκτός αυτού...η ζωη στο Λονδίνο όοοοσο όμορφη και να είναι..είναι ακριβή... και δε ξέρω πως θα τα βγάλω πέρα ακόμη ένα χρόνο με την κρίση... δουλειά έχω αλλά τα έξοδα δεν βγαίνουν...

Και σκέφτομαι.... και σκεφτομαι.... Κύπρο δεν υπάρχει περίπτωση γιατί δε προσφέρεται καν διδακτορικό... έτσι... ξύπνησα τις προάλλες από όνειρο... και επειδή ξέρω να ρισκάρω για να πραγματοποιώ τα όνειρα μου... νομίζω το αποφάσισα.... θα πάω Αθήνα...

Να δουλέψω (ξέρω ότι εκεί οι μισθοί είναι καλοί και ότι μου προσφέρεται δουλειά με καλές απολαβές σε ένα ιδιωτικό σχολείο),
Να προχωρήσω με PhD που τόσο πολύ θέλω...
και... να μην επιστρεψω Κύπρο (που όσο και να θέλω να το κρύψω είναι κάτι που με τρομάζει μόνο στην ιδέα....... προς το παρόν)

Προσπαθώ αυτές τις μέρες να ζυγιάσω τα πράγματα ανάμεσα στις δύο πόλεις... Δε ξέρω ακόμη ποια ζυγίζει πιο πολύ!
Εύχομαι να το μάθω σύντομα!!

Θέλω να προσθέσω συμβουλές πάνω στη ζυγαριά... γιαυτό και γράφω αυτό το post... Ξέρω ότι οι συμβουλές θα είναι αξιολογες!!